Έκθεση
Τις δεκαετίες του 1960, 1970 και 1980, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προχωρεί επανειλημμένα σε δράσεις για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών στον κόσμο, ιδίως στις χώρες που βρίσκονται πίσω από το σιδηρούν παραπέτασμα. Το Κοινοβούλιο επιχειρεί να επιστήσει την προσοχή της κοινής γνώμης και των μέσων ενημέρωσης στα ζητήματα αυτά, μέσω συζητήσεων, δηλώσεων, ψηφισμάτων, προφορικών και γραπτών ερωτήσεων των βουλευτών, διερευνητικών αποστολών, δημόσιων ακροάσεων ή αποστολής αντιπροσωπειών. Τον Οκτώβριο του 1964, για να σηματοδοτήσει την επέτειο εξέγερσης των κατοίκων του Ανατολικού Βερολίνου και της ζώνης σοβιετικής κατοχής ενάντια «στη δουλεία και τη δικτατορία», ο Πρόεδρος Jean Duvieusart δεν διστάζει να εκφράσει τη συμπάθεια του Κοινοβουλίου για τον γερμανικό λαό με τα παρακάτω λόγια: «Καθώς οι Γερμανοί αγωνίζονται για το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και για την επανένωση που θα φέρει ενότητα και ελευθερία, και ενώ πολλοί έχουν θυσιάσει τη ζωή τους για τον σκοπό αυτό, εμείς από την πλευρά μας δεν θα πάψουμε ποτέ να αγωνιζόμαστε για την επικράτηση της ελευθερίας στον κόσμο».
Οι θέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απηχούν επίσης τις αρχές της Τελικής Πράξης της Διάσκεψης του Ελσίνκι για την ασφάλεια και τη συνεργασία στην Ευρώπη, η οποία υπογράφεται τον Αύγουστο του 1975. Το Κοινοβούλιο υπενθυμίζει τις δεσμεύσεις σχετικά με τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών, ιδίως όσον αφορά τις διαπροσωπικές επαφές και τις επανενώσεις οικογενειών που χωρίστηκαν λόγω της κατασκευής του Τείχους. Το 1977, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εφιστά την προσοχή των αρχών της ΛΔΓ στην εκπλήρωση των διεθνών υποχρεώσεων που έχουν αναλάβει. Αντιδρά, έτσι, στις άμεσες εκκλήσεις πολιτών της Ανατολικής Γερμανίας, των οποίων τα αιτήματα για οικογενειακή επανένωση στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (ΟΔΓ) απορρίπτονται συστηματικά από τη ΛΔΓ. Ακόμη, οι ευρωβουλευτές θίγουν τακτικά τα ζητήματα των πολιτικών κρατουμένων και της θέσπισης κατασταλτικής νομοθεσίας από τη ΛΔΓ.
