- Έκθεση: Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: 70 χρόνια ευρωπαϊκής δημοκρατίας στην πράξη
- 70 χρόνια παρουσίας στο Στρασβούργο
Από το 1952 σπίτι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι το Στρασβούργο, καθώς εκεί συνέρχεται κάθε μήνα η ολομέλειά του. Η επιλογή της αλσατικής πρωτεύουσας ως έδρας του Κοινοβουλίου ήταν μια έμπρακτη αναγνώριση της μακρόχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας της πόλης. Αποτέλεσε επίσης σύμβολο της σημασίας που έφερε η γαλλογερμανική συμφιλίωση και η οριστική εγκατάλειψη των ένοπλων συγκρούσεων, που είχαν επί μακρόν αιματοκυλίσει την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Η απόφαση, ωστόσο, να καταστεί το Στρασβούργο επίσημη έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ελήφθη τελικά το 1992. Για να της προσδώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα, τα κράτη μέλη κατοχύρωσαν αυτή την απόφαση στη Συνθήκη του Άμστερνταμ το 1997. Η πόλη του Στρασβούργου υιοθέτησε έτσι πλήρως τον ρόλο της ως κοινοβουλευτικής πρωτεύουσας της Ευρώπης.
Η ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχει σημαντικό αντίκτυπο στην αλσατική μητρόπολη, ιδίως επειδή αυξάνει την προβολή της στην ευρωπαϊκή και διεθνή σκηνή. Με την έδρα του Κοινοβουλίου εκεί, το Στρασβούργο λειτουργεί ουσιαστικά ως πόλη υποδοχής για ολόκληρο τον κόσμο: εδώ και 70 χρόνια, το Κοινοβούλιο αποτελεί τον τέλειο αναμεταδότη όσων συμβαίνουν στη διεθνή πολιτική σκηνή. Οι επίσημες επισκέψεις αρχηγών κρατών αποτελούν ευκαιρία για να συγκεντρωθεί η προσοχή των μέσων ενημέρωσης και της κοινής γνώμης στον ρόλο και την αποστολή αυτού του θεσμού, ο οποίος είναι μοναδικός στον κόσμο.
Από το 1999 κέντρο των εργασιών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο είναι το κτίριο Λουίζ Βάις, όπου βρίσκεται η μεγαλύτερη αίθουσα κοινοβουλευτικής συνέλευσης στην Ευρώπη. Το εξ ολοκλήρου γυάλινο κτίριο στις όχθες του ποταμού Ιλλ, αποτελεί πλέον μέρος του αρχιτεκτονικού τοπίου του Στρασβούργου. Εκφράζει έτσι μια ανοιχτή και διαφανή δημοκρατία. Η φαινομενικά ημιτελής κορυφή του συμβολίζει το ευρωπαϊκό σχέδιο που βρίσκεται διαρκώς υπό κατασκευή. Ο πύργος του νέου κτιρίου είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένος με τον Καθεδρικό Ναό του Στρασβούργου και φαίνεται να «συνομιλεί» με αυτό το μνημείο, το οποίο αποτελεί μέρος της ιστορικής ταυτότητας της αλσατικής πρωτεύουσας.