Tentoonstelling
Dankzij haar lange loopbaan als Europees activiste en feministe was Louise Weiss de gedroomde kandidaat bij de eerste rechtstreekse algemene verkiezingen voor het Europees Parlement in 1979. Weiss was een van de topkandidaten op de kieslijst “Verdediging van de belangen van Frankrijk in Europa”. Voormalig premier Jacques Chirac noemde haar “onze first lady”. Tijdens de verkiezingscampagne weigerde ze het op te nemen tegen Simone Veil, die de lijst van de Unie voor de Franse Democratie van president Valéry Giscard d’Estaing aanvoerde.
Op 17 juli 1979 zat Louise Weiss, als oudste Parlementslid, in Straatsburg de eerste vergadering van het nieuwe Europees Parlement voor. Weiss genoot met volle teugen van dit historische moment. Tijdens haar toespraak richtte ze zich rechtstreeks tot de pas verkozen politici. Als activiste in hart en nieren waarschuwde ze hoe gevaarlijk het zou zijn een “kliek van oudgedienden” toe te laten de politieke daadkracht te verlammen. Daarnaast wees ze op de uitdagingen voor de toekomst, zoals identiteit, het geboortecijfer en de mensenrechten. Ze benadrukte dat het van levensbelang was dat de Europeanen zich niet enkel zouden verenigen vanwege hun gedeelde economische belangen, maar ook vanwege hun gedeelde cultuur.
De volgende dag gaf ze de fakkel door aan Simone Veil, die was gekozen als voorzitter van het Europees Parlement.
In haar toespraken tijdens de plenaire vergaderingen van het Europees Parlement bleef Louise Weiss een hele reeks andere kwesties aankaarten, zoals de inmenging van de Sovjet-Unie in Afghanistan, de honger in de wereld, schendingen van de mensenrechten, het zeerecht en de plaats van Straatsburg in het hart van Europa.
Openingsvergadering van het via rechtstreekse algemene verkiezingen gekozen Europees Parlement – toespraak van Louise Weiss
Dankzij haar functie in de Commissie jeugd, cultuur, onderwijs, informatie en sport kon ze zelfs een nieuw project opstarten: de oprichting van een museum, gewijd aan de geschiedenis van de Europese eenmaking.
Louise Weiss bleef tot op hoge leeftijd actief in de politiek en overleed in 1983 in de loop van haar ambtstermijn. Ze werd negentig jaar oud.
