Wystawa
Dla posłów do Parlamentu Europejskiego perspektywa zjednoczenia Niemiec to mająca wymiar historyczny okazja, by definitywnie położyć kres podziałowi Europy i wzmocnić równowagę polityczną na naszym kontynencie. By sprzyjać rozmrożeniu stosunków i pokojowi, stymulować współpracę między narodami Europy i wzmacniać demokrację i pluralizm na całym kontynencie. W miesiącach, kiedy Rada Europejska próbuje uzgodnić wspólne stanowisko „dwunastki” w kwestii niemieckiej, Parlament Europejski wielokrotnie zwraca uwagę, że zjednoczeniu Niemiec powinno towarzyszyć wzmocnienie Europy wspólnotowej oraz rozwój unii politycznej, która obejmowałaby wszystkie aspekty polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. W styczniu 1990 r. przewodniczący Komisji Jacques Delors oświadcza wobec posłów do Parlamentu Europejskiego, że NRD może przystąpić do Wspólnoty Europejskiej, jeżeli o to wystąpi.
15 lutego 1990 r. Parlament Europejski tworzy komisję tymczasową, której zadaniem jest analiza wpływu zjednoczenia Niemiec na Wspólnotę Europejską. Sprawozdawcą komisji zostaje Brytyjczyk Alan John Donnelly, który niezwłocznie określa priorytety oraz sposób działania komisji. W ścisłym porozumieniu z aliantami oba państwa niemieckie bezpośrednio negocjują szczegóły polityczne, gospodarcze i finansowe zjednoczenia, którego ostateczną datę ustala się na 3 października 1990 r. Tymczasem przez dziewięć miesięcy komisja tymczasowa ds. zjednoczenia Niemiec stanowi platformę działań Parlamentu związanych ze zjednoczeniem.
Dwudziestu członków komisji tymczasowej, wśród których są trzej byli ministrowie spraw zagranicznych, koncentruje się przede wszystkim na warunkach zjednoczenia i jego potencjalnym wpływie na funkcjonowanie instytucji wspólnotowych. Komisja zastanawia się nad koniecznością zmiany traktatów europejskich. Analizuje również wpływ zjednoczenia Niemiec na budżet i finanse Wspólnoty Europejskiej. Komisja przygląda się szczególnie zobowiązaniom handlowym NRD, a także wpływowi zjednoczenia Niemiec na sojusze wojskowe. W trakcie prac komisja tymczasowa zbiera opinie stałych komisji Parlamentu, aby móc lepiej ocenić wpływ jedności państwowej Niemiec na dziedziny działania i wspólne strategie polityczne Wspólnoty Europejskiej.
W tym samym czasie, nie czekając nawet na wyniki prac komisji tymczasowej, posłowie przyjmują w maju, lipcu i październiku 1990 r. nową serię ważnych rezolucji na temat reakcji Wspólnoty na zjednoczenie Niemiec oraz wpływu tego zjednoczenia na proces integracji europejskiej. W tych rezolucjach Parlament Europejski stwierdza, że zjednoczenie Niemiec powinno przyczynić się do wzmocnienia Wspólnoty pod względem politycznym i gospodarczym, dać impuls rozwojowi gospodarczemu, społecznemu i ekologicznemu dawnej NRD oraz Wspólnoty, a sam kraj powinien stać się pożytecznym ogniwem łączącym Wspólnotę z krajami Europy Środkowo-Wschodniej.
