Wystawa
Upadek muru berlińskiego w nocy z 9 na 10 listopada 1989 r. staje się dla całego świata symbolem końca epoki. Dla Niemców symbolizuje koniec długiego okresu powojennego. Po dwudziestu ośmiu latach przymusowego rozdzielenia rodziny i przyjaciele znów mogą być razem. Choć już od wielu miesięcy obywatele NRD manifestują na ulicach, domagając się zmian politycznych i gospodarczych, otwarcie muru następuje nieoczekiwanie i jest zaskoczeniem dla całego świata. Rząd Niemiec wschodnich, sprzeciwiający się reformom głasnosti i pierestrojki, które rozpoczęły się w Związku Radzieckim już kilka lat wcześniej, i nieradzący sobie z nową falą ucieczek swych obywateli na Zachód, traci grunt pod nogami.
9 listopada wczesnym wieczorem rzecznik władz NRD zaskakuje dziennikarzy, oświadczając w zawiły sposób, że obywatele tego kraju mogą odtąd opuścić jego terytorium na dowolnym przejściu granicznym i bez specjalnego zezwolenia. Informacja ta, niezwłocznie podana przez zachodnie media, powoduje natychmiastową reakcję – tysiące mieszkańców Berlina Wschodniego rzucają się do przejść granicznych. Przytłoczeni liczbą ludzi przekraczających granice funkcjonariusze straży granicznej, nie posiadając jasnych instrukcji w tym względzie, przepuszczają wszystkich. Po raz pierwszy od trzydziestu lat mieszkańcy Berlina Wschodniego mogą swobodnie przejść na drugą stronę muru. Żelazna kurtyna upada. Na oczach wszystkich tworzy się historia.
Posłuchaj podcastu
Parlament Europejski, upadek muru berlińskiego i zjednoczenie Niemiec