Wystawa
Ważną część edukacji wielu twórców stanowiła nauka na paryskiej Académie des Beaux-Arts , a model francuski powtarzany był w wielu krajach. Akademia, założona w 1648 roku w celu zapewnienia edukacji najbardziej utalentowanym uczniom (kobiety po raz pierwszy dopuszczono do grona studentów w 1897 roku) w zakresie rysunku, rzeźby, malarstwa i innych form, nauczała w oparciu o klasyczną sztukę starożytnej Grecji i Rzymu. Studenci zazwyczaj wykorzystywali rzeźby z odlewów gipsowych lub nagich modeli.
W 1822 roku, Dania, zainspirowana Francją, otworzyła własną szkołę malarstwa. Do tego czasu Duńska Królewska Akademia Sztuk Pięknych oferowała jedynie studia w zakresie rysunku. Od 1833 r. studenci mieli również możliwość malowania i rysowania szkiców modelek.
W czasach studenckich duński artysta Christoffer Wilhelm Eckersberg (1783-1853) odbył liczne podróże po Niemczech, Włoszech i Francji, gdzie w latach 1811-1812 studiował pod kierunkiem neoklasycznego malarza Jacques-Louisa Davida, który miał duży wpływ na malarstwo akademickie początku XIX wieku. Eckersberg, którego określano czasem mianem „ojca malarstwa duńskiego”, w latach profesury na Duńskiej Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, której od 1827 do 1829 roku był dyrektorem, inspirował wielu duńskich artystów. Co ważne, zachęcał uczniów do malowania natury bezpośrednio w plenerze, a nie w pracowni, i obserwowania codziennego życia.
Eckersberg ustawiał modelki, które rysowali i malowali jego uczniowie, często pracując między nimi. Nierzadko nanosił szkice na domowe wnętrza, aby wytworzyć intymną atmosferę codzienności. Modelka na powyższym obrazie to Florentine, ulubiona modelka Eckersberga w tamtym okresie, którą można rozpoznać na licznych aktach malarza.
Podobnie jak Eckersber, belgijski artysta François-Joseph Navez (1787-1869) również był uczniem Jacques-Louis Davida. Obok uznanych portretów Navez malował obrazy o tematyce historycznej, mitologicznej i religijnej, np. Św. Cecylia z Rzymu, 1824 r.
W latach 1835-1862 Navez był dyrektorem Académie Royale des Beaux-Arts w Brukseli. Tutaj można obejrzeć więcej obrazów Naveza zaprezentowanych w Europeanie.
Młodzieńcze lata greckiego artysty Theodorosa Vryzakisa (1814-78) przypadły na burzliwy okres w historii jego narodu. W 1832 roku, po kilkuletnim pobycie wraz z bratem w sierocińcu po śmierci ojca, udał się do Monachium, aby zacząć naukę w Panhellenion, greckiej szkole ufundowanej przez Ludwika I dla sierot po weteranach Wojny o niepodległość Grecji. Dwanaście lat później został przyjęty do grona studentów Akademii Sztuk Pięknych w Monachium.
W obrazach takich jak Powitanie Lorda Byrona w Missolungi z 1861 roku, Vryzakis, będący pod wpływem ówczesnych malarzy bawarskich, między innymi Karla Krazeisena, Josepha Karla Steilera i Petera von Hessa, w neoklasycznym i romantycznym stylu malował postaci i wydarzenia z najnowszej historii Grecji. Obraz był szeroko rozpowszechniony w Grecji w formie litografii. Twórczość Vryzakisa wryła się w pamięć opinii publicznej jako autentyczne przedstawienie historii współczesnej. Na stronie Galerii Narodowej w Atenach można obejrzeć inne przykłady prac Theodorosa Vryzakisa.