Wystawa
Sztuka gotycka rozwijała się w Europie w różnych okresach, przy czym można zaobserwować charakterystyczne różnice w poszczególnych krajach. Średniowieczni artyści otrzymywali zamówienia głównie od duchowieństwa i innych zamożnych i wpływowych członków społeczeństwa.
Czeską sztukę doby gotyku – i jednocześnie początek stylu pięknego stanowiącego środkowoeuropejski wariant międzynarodowego stylu sztuki gotyku – reprezentuje obraz Mistrza Ołtarza z Trzeboni z kościoła św. Idziego w klasztorze oo Augustianów.
W południowej Europie Andreas Pavias malował w czasach, gdy grecka Kreta znajdowała się pod panowaniem weneckim i znana była jako Królestwo Kandii, centrum powstawania ikonografii bizantyjskiej.
U schyłku XIV wieku renesans rozprzestrzenił się z Włoch przez Francję po północną Europę, podnosząc poziom umiejętności technicznych artystów, co poprawiało ich status społeczny i miało wpływ na wiele dziedzin intelektualnych poszukiwań. Flamandzki malarz Jan van Eyck uważany był w swoich czasach za rewolucjonistę z uwagi na mistrzowskie posługiwanie się techniką olejną, łączące realizm z błyszczącymi barwami.
W tym podwójnym portrecie z okresu późnego francuskiego renesansu w stylu drugiej szkoły z Fontainebleau dostrzec można zarówno flamandzkie, jak i włoskie wpływy. Zmysłowość portretu królewskiej kochanki Gabrielle d'Estrées i jej siostry wpłynęła na dużą popularność płótna.
We Włoszech Andrea Mantegna napełnił swoją sztukę rzeźbiarską perspektywą i emocjonalnym wpływem, co widoczne jest w dziele Cristo morto nel sepolcro e tre dolenti (Opłakiwanie zmarłego Chrystusa) z lat 1470-74.
