Wystawa
Na przestrzeni XIX i XX wieku artyści europejscy wybierali wiele dróg wyrazu, na przykład impresjonizm czy symbolizm. Wielu z nich krytykowało artystyczny establishment za sztywne określanie tego, jakie style są do przyjęcia, wybierając malowanie scen z codziennego życia z naciskiem na realizm i naturalizm. Francuski artysta Édouard Manet był jednym z pierwszych malarzy, którzy przedstawiali imponujące sceny ze współczesnego miejskiego życia.
Kobiety, które pragnęły zostać zawodowymi malarkami musiały stawiać czoło przeciwnościom. Lekcje malowania „życia” były początkowo uważane za niewłaściwe i nie stanowiły części szkolenia akademickiego. Portret pędzla Hanny Pauli przedstawiający jej przyjaciółkę, również artystkę, Vennę Soldan-Brofeldt, namalowany w ich wspólnej pracowni w Montparnasse w Paryżu w latach 1886-1887 był naprawdę wyjątkowy – kobiety z burżuazji zazwyczaj nie zachowywały i nie ubierały się w ten sposób.
Artystka Maria Wiik początkowo studiowała w Finlandii, a następnie na Académie Julian w Paryżu, jednej z nielicznych prywatnych szkół, które przyjmowały wówczas kobiety.
Norweski artysta Edvard Munch, którego twórczość miała duży wpływ na niemiecki ekspresjonizm, znany jest z symbolicznego przedstawienia wyizolowania i cierpienia.
Ekspresjonista Richard Gerstl pracował poza wiedeńskim establishmentem, ale był blisko związany z muzycznym środowiskiem ekspresjonistów, takich jak rodzina Schoenberg przedstawiona na jego obrazie.
